U heeft er even op moeten wachten de afgelopen 10 maanden, maar ik heb dan toch eindelijk wat positiefs te melden inzake mijn toestand.
Vandaag voor de uitslag naar het AvL alwaar een vrij vrolijke dokter ons uit de wachtkamer kwam halen (‘nee, niet meteen interpreteren die vrolijkheid!’).
Ze viel met de deur in huis: goed nieuws, niets afwijkends te zien op de ct-scan in de buikholte en de resttumor is kleiner geworden. Dat laatste is opmerkelijk want de chemo is al een tijdje geleden… het zoú iets positiefs kunnen betekenen. (Niet kwaadaardig?) Ook bij het gynaecologisch onderzoek wat volgde vond de arts niets opmerkelijks.

Pfffffttttt… ik kan de aankomende maanden éven op adem komen dus.
De volgende ct-scan is over 3 maanden, waarbij ik dan ook een mri-scan zal krijgen ivm de verhoogde kans op borstkanker (zie 2 postings terug), maar toch… Nu Even Niks!

Lukte het op vakantie een beetje de boel te parkeren? Wonderwel eigenlijk.
De beslissing meteen door te rijden na de ct-scan bleek een goeie te zijn (een waar de verpleegkundigen van het AvL om moesten grinniken, die kenden ze nog niet).
In het begin van de avond arriveerden we bij onze chambre d’hôte; een prima piep huisje op een soort landgoed, waar we meteen konden aanschuiven voor het avondmaal.

Waar we werden voorgesteld aan het liefdeskoppel eend-en-ezel (eend slaapt normaliter op de rug van de ezel) en een college kregen over hoe witlof gekweekt wordt, het vak wat de eigenaar voor het verhuren van chambres uitoefende.
Witlof zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn…

En toen de aankomst bij ons vakantiehuis: het blijft altijd spannend of je aantreft wat je hoopt aan te treffen en niet een oude vervallen schuur waarachter net een nieuwbouwwijk uit de grond geheid wordt. Niets daarvan, het was perfect! Nou ja, Rolf heeft z’n kop wel 4 keer gestoten aan de lage balk in de keuken, maar de bedden en badkamers waren goed, het zwembad lag er, de buitenhaard en de vuurpot waren aanwezig en de zon scheen!
En dan ziet het leven er opeens zo uit:

Hoewel deze foto’s de kern van onze vakantie best goed samenvatten hebben we natuurlijk nog wel íets meer gedaan dan alleen maar dobberen, eten en drinken, een boekje lezen, een spelletje spelen en fikkie stoken.

Zoals daar is (dit soort dingen gebeuren om een of andere manier juist als je op vakantie bent): het weg laten slepen van het busje van zus en zwagert; ‘slik’ (de volgende dag hadden we het busje alweer terug; een kapotte aandrijfriem bleek het euvel)…

Naar een gigantische openlucht ‘brocante’ alwaar de dame achter de tap overduidelijk zelf wat teveel biertjes had gedronken. Dit in combinatie met de hitte maakte dat zij toch al snel zo’n 10 minuten deed over het tappen van een biertje.(en maar ronddraaien die beker, en maar ronddraaien, biertje dood? oh dan nog maar eentje tappen… ook dood? dan giet ik ze toch bij elkaar!)

Iedere dag de stand der groeiende bijenkorf in het raamkozijn van aangrenzend schuurtje nauwlettend in de gaten houden.

En last but not least (tja, als ze dan toch door je achtertuin blijken langs te komen): de tour de France! Ik ben matig liefhebber, zwagert wel, zus en Rolf niet, maar er gaat een rush door je heen als het circus eraan komt; de vaart waarmee de renners op aanraakafstand langs denderen is ronduit indrukwekkend!

De zon schijnt, ik ga naar buiten 😉