In de zomer van 2016 vond ik, net terug van vakantie, in de brievenbus een pakketje. Uit Zuid-Frankrijk. Ik draaide het om en om in mijn handen, herkende de afzender maar wist even niet wat hij mij zou willen opsturen. Totdat ik het openmaakte: maar natuurlijk, helemaal vergeten, oh oh oh wat leuk! En zo mooi verpakt!
Vanaf dat moment ben ik Nerd geworden. Peper Nerd welteverstaan.
Goed, wat moest er gebeuren? Roep nu niet ‘zaaien!’ tegen de computer, want a) I know b) dat is toch echt wat al te simpel gesteld. Ik besloot in ieder geval niet meteen de zaadjes te gebruiken waarvan ik er maar 1 had; de meest bijzondere en vooral ook de meest hete.
Ik vond dat ik eerst maar eens moest oefenen met de mindere Goden waarvan de zakjes meerdere zaadjes bevatten. Ik koos voor de Peach Trinidad Scorpion, Chocolate Habanero en de Ethiopian Brown. Niet dat deze namen mij ook maar íets zeiden, maar vriend B. had een prachtige hitte-index bijgesloten waarop ik deze keuze baseerde. En zou er iets misgaan, dan had ik nog reserve-zaadjes.
Al Googelend kwam ik op 2 ontkiem technieken; de ‘zaadjes-tussen-nat-keukenpapier-in-plastic-zakje-in-de-zon techniek’ en de ‘zaadjes-in-glaasje-water-laten-wellen’ techniek. Ze waren namelijk nogal droog en ik dit leken mij wel zinnige manieren om ze weer wat tot leven te wekken.
Na een paar dagen bleek de glaasje-water techniek de beste. Uit deze zaadjes kwamen wat wormvormige aanhangsels. De zaadjes tussen keukenpapier waren op hun manier ook wel uitgekomen, maar ze waren tegelijkertijd verrot en bovendien vergroeid met het keukenpapier.
Nú was het tijd om te zaaien.
Ik haalde mijn kweekbak (ja die heb ik) uit de bijkeuken, vulde hem met verse voedzame aarde en plantte de zaadjes. Bij elk zaadje plaatste ik een satéprikker met daaraan een vlaggetje met de naam van de pepersoort. Er gebeurde bar weinig.
Terwijl ik de daaropvolgende 2 weken onverwacht in het ziekenhuis belandde, en in die twee weken vriend R aanmoedigde de aarde dagelijks te bedruppelen, gebeurde er ook niks.
Tot een paar dagen voor ontslag: R kwam mijn kamer binnen en toonde op zijn mobiel trots een foto… zwarte aarde met een flupje groen. Nee… 3 flupjes groen!
Het was prachtig weer toen ik thuiskwam. En aangezien ik de eerste week, weken, na mijn ontslag niet bijster mobiel was, nestelde ik mij bijna dagelijks in de zon voor het open raam met de peperbaby’s binnen handbereik. Begon het kasje teveel op een sauna te lijken dan schoof ik het luchtschuifje wat open. Leken ze opeens door de zon te verschrompelen, dan zette ik ze snel in de schaduw. Ik ontleende hier, werkelijk waar, ontzettend veel plezier aan.
Toen was het moment aangebroken om ze over te potten.
Ik merkte dat ik dat eigenlijk wat te lang had uitgesteld, want bij het uitscheppen van het eerste plantje scheurden de wortels halverwege af waarna ik er achter kwam dat ze allemaal redelijk vastgekoekt zaten aan de bodem van de kweekbak. In opperste concentratie wrikte ik ze allemaal voorzichtig los en stopte ze in hun ruimere onderkomens. Mét satéprikker.
Ze begonnen direct, maar dan ook echt meteen, totaal in elkaar te zakken! Nondeju!
Maar gelukkig was mijn paniek voorbarig. Weer zeulde ik ze van schaduw naar zon en vice versa, maar toen ik ze een paar uurtjes met rust had gelaten stonden ze gewoon fier overeind.
Dat verpoten Ís natuurlijk ook traumatiserend.
Er moest nog 1 ding gebeuren. En ik zeg het maar zoals het is: het was tijd voor seks!
Ik had van alles opgezocht over bestuiven; zelfbestuiving, kruisbestuiving en nog wat andere bestuivingen maar had geen idee wat van toepassing was op mijn plantjes. Dus daar ging ik, aan de slag met een wattenstaafje. Voelde reuze… intiem?
En nu is het december en hoop ik binnenkort te kunnen gaan oogsten. Want niet alleen zijn de planten groot geworden, ze dragen ook daadwerkelijk pepers!
Welke?
Daar wil ik vanaf zijn.
De Chocolate Habanero staat stoer groot te zijn maar draagt geen enkele peper, de pepers die lang, slank en bruin hadden moeten zijn (Ethiopian Brown, 2 pepers) zijn binnen 24 uur van diepgroen naar knetteroranje veranderd (en zijn een soort gedrongen amoebes), en degene die perzikkleurig hadden moeten worden (de Peach Trinidad Scorpion, 8 pepers) zijn lang, donkergroen en worden nu bruin.
Ik zal moeten proeven…