Op verzoek de uitgeschreven versie van mijn crunchy risotto.
Het recept is overigens niet door mij uitgevonden, maar door ‘whack it in the oven’ Jamie Oliver. Waar hij de hele tijd gooit en smijt met van alles, doe ik het piano piano.
Lees eerst het hele recept een paar keer door, zodat je vantevoren weet wat wanneer te doen.
Ingrediënten voor 4 personen:
- de kern/het hart van een bos selderij (wat overblijft morgen met een dipsaus oppeuzelen)
- een ui
- 2 bollen knoflook (bollen dus, geen teentjes)
- een volle hand tijm (niet zo’n lullig bakje van Albert Heijn; op z’n minst een halve plant)
- 2 liter kippenbouillon
- risotto rijst (ongeveer 100 gram per persoon)
- glaasje witte wijn
- bakje mascarpone
- stuk parmezaanse kaas
- afbak shoarma broodjes (ongebakken gebruiken)
- amandel schaafsel
Zet als eerste de oven aan, op 200/220 graden.
Ga op de bank zitten en pluk -zen- ontzettend veel tijmblaadjes (rits de takjes tegen de draad in). Check tussendoor of de oven warm genoeg is en leg de knoflook bollen er (op een schaaltje) in. Zet de kookwekker op een half uurtje. Dit half uurtje is een richtlijn, meer bedoeld om de knof niet te vergeten.
Snijd de selderijkern (ik trek de staken uit elkaar en neem het binnenste) en de ui super fijn (ik las ooit de regel dat bij de basis-risotto niks groter mag zijn dan de rijstkorrel, dus doe je best).
Zet de kippenbouillon op een matig vuurtje.
Nu heb je even niks te doen, dus rasp maar alvast een paar handen parmezaanse kaas.
Verpulver ook alvast een/anderhalf shoarma broodje in de keukenmasjien (niet tot poeder maar tot grove kruimels)
Tot dusver alles relaxed (foto 3 bewijst overigens – zie de reeds geblakerde knoflook- dat ik al snel een halfuurtje neem voor de tijm, maar dan lees ik ondertussen ook de krant. Als je deze tijd niet hebt, houd dan de volgorde van dit recept aan)
Nu begint het echte werk.
Even een paar foto’s om de motivatie erin te houden:
Verhit in een redelijk diepe steelpan/braadpan wat olie. Niet te heet.
Fruit de fijngesneden selderij en ui zachtjes (tot glazig, niet bruin, ongeveer 10 minuten).
Voeg de risotto-rijst toe en bak totdat de rijst glazig wordt (niet bruin!). Voeg het glas wijn toe en laat uitdampen (temperatuur mag iets omhoog, maar houd hem rond medium). Schep nu een soeplepel warme bouillon bij de risotto en blijf roeren (Ik heb geleerd dat risotto smeuig wordt doordat door het roeren het zetmeel van de korrel loslaat en daarmee een natuurlijke binding/saus ontstaat).
Check ondertussen de knoflook in de oven: zijn de bollen zacht, dan kan de oven uit, anders nog even laten staan.
Wordt de massa bijna droog, voeg dan opnieuw een lepel bouillon toe, en blijf dit herhalen tot de bouillon op is of de rijst gaar (te weinig bouillon, dan met warm water afmaken, maar check dan eindresultaat extra op peper en zout).
Het hele idee van risotto is dat je het licht kunt laten ‘golven’ in de pan; het moet dus absoluut niet te droog worden.
Zet een 2e bakpan met een beetje olie op medium vuur.
Doe de broodpulvers en de geschaafde mandelen in de pan. Bak en schud regelmatig om.
(Ja, en dan ook nog blijven roeren in de risotto en/of bouillon toevoegen… het kan!)
Als goudbruin: klaar. Vuur uit.
Haal de geroosterde knoflook uit de oven (let op: roeren in die risotto!) en pers de teentjes uit in een bakje. Een plakkerig klusje, want de knoflook is tot een soort lijm verworden. Ik verbrand mijn vingers hier altijd min of meer bij, maar het is het waard.
Terug naar de risotto. Proef.
Is de Risotto gaar, roer dan de tijm, de helft van de geraspte parmezaan en de gepofte knoflook er doorheen.
Proef, proef, proef (peper, kaas… pas op met zout want bouillon is al zout en kaas ook)
Lekker? Van het vuur halen!
Schep de risotto in diepe borden en maak een kuiltje in het midden.
Leg daarin een schep mascarpone.
‘Versier’ als een ring de crunch rond/over de mascarpone en poeder over alles een beetje parmezaan…
Meteen (warm) opeten!
Dat klinkt heerlijk en is lekker helder uitgelegd.
Een mengsel van broodkruim met knoflook en peterselie aangebakken in olijfolie en op smaak gebracht met zout en peper is ook heerlijk op (verse) pasta, maar zo simpel dat je het bijna niet zou geloven (en zetmeel op zetmeel, dus weet wel: overdaad…).
Maar 1 reactie op dit goddelijke recept? Dat kán en mág niet!
Gisteravond dit overheerlijke gerecht bij zus gegeten en ja, twee keer opgeschept want die dingen gebeuren als iets heel erg lekkerrrr is…..
Met zo’n basis in je buik kan je dan het verlies van Oranje nog nét dragen 😉