U heeft er even op moeten wachten de afgelopen 10 maanden, maar ik heb dan toch eindelijk wat positiefs te melden inzake mijn toestand.
Vandaag voor de uitslag naar het AvL alwaar een vrij vrolijke dokter ons uit de wachtkamer kwam halen (‘nee, niet meteen interpreteren die vrolijkheid!’).
Ze viel met de deur in huis: goed nieuws, niets afwijkends te zien op de ct-scan in de buikholte en de resttumor is kleiner geworden. Dat laatste is opmerkelijk want de chemo is al een tijdje geleden… het zoú iets positiefs kunnen betekenen. (Niet kwaadaardig?) Ook bij het gynaecologisch onderzoek wat volgde vond de arts niets opmerkelijks.

Pfffffttttt… ik kan de aankomende maanden éven op adem komen dus.
De volgende ct-scan is over 3 maanden, waarbij ik dan ook een mri-scan zal krijgen ivm de verhoogde kans op borstkanker (zie 2 postings terug), maar toch… Nu Even Niks!

Lukte het op vakantie een beetje de boel te parkeren? Wonderwel eigenlijk.
De beslissing meteen door te rijden na de ct-scan bleek een goeie te zijn (een waar de verpleegkundigen van het AvL om moesten grinniken, die kenden ze nog niet).
In het begin van de avond arriveerden we bij onze chambre d’hôte; een prima piep huisje op een soort landgoed, waar we meteen konden aanschuiven voor het avondmaal.

Waar we werden voorgesteld aan het liefdeskoppel eend-en-ezel (eend slaapt normaliter op de rug van de ezel) en een college kregen over hoe witlof gekweekt wordt, het vak wat de eigenaar voor het verhuren van chambres uitoefende.
Witlof zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn…

En toen de aankomst bij ons vakantiehuis: het blijft altijd spannend of je aantreft wat je hoopt aan te treffen en niet een oude vervallen schuur waarachter net een nieuwbouwwijk uit de grond geheid wordt. Niets daarvan, het was perfect! Nou ja, Rolf heeft z’n kop wel 4 keer gestoten aan de lage balk in de keuken, maar de bedden en badkamers waren goed, het zwembad lag er, de buitenhaard en de vuurpot waren aanwezig en de zon scheen!
En dan ziet het leven er opeens zo uit:

Hoewel deze foto’s de kern van onze vakantie best goed samenvatten hebben we natuurlijk nog wel íets meer gedaan dan alleen maar dobberen, eten en drinken, een boekje lezen, een spelletje spelen en fikkie stoken.

Zoals daar is (dit soort dingen gebeuren om een of andere manier juist als je op vakantie bent): het weg laten slepen van het busje van zus en zwagert; ‘slik’ (de volgende dag hadden we het busje alweer terug; een kapotte aandrijfriem bleek het euvel)…

Naar een gigantische openlucht ‘brocante’ alwaar de dame achter de tap overduidelijk zelf wat teveel biertjes had gedronken. Dit in combinatie met de hitte maakte dat zij toch al snel zo’n 10 minuten deed over het tappen van een biertje.(en maar ronddraaien die beker, en maar ronddraaien, biertje dood? oh dan nog maar eentje tappen… ook dood? dan giet ik ze toch bij elkaar!)

Iedere dag de stand der groeiende bijenkorf in het raamkozijn van aangrenzend schuurtje nauwlettend in de gaten houden.

En last but not least (tja, als ze dan toch door je achtertuin blijken langs te komen): de tour de France! Ik ben matig liefhebber, zwagert wel, zus en Rolf niet, maar er gaat een rush door je heen als het circus eraan komt; de vaart waarmee de renners op aanraakafstand langs denderen is ronduit indrukwekkend!

De zon schijnt, ik ga naar buiten 😉

Eigenlijk wilde ik jullie alleen maar tussendoor op een filmpje wijzen, maar ik bedacht mij dat ik dan ook best kan vermelden hoe het er nu voor staat.
Het wordt weer behoorlijk spannend aankomende anderhalve week, maar tegelijkertijd leuk.
Dit kan door op een en dezelfde dag (overmorgen) aan het begin van de middag door een CT-masjien te worden gehaald om vervolgens direct door te rijden richting Frankrijk.
Spannend: maandag de 15 de uitslag van de scan, leuk: een dikke week in een niet onaardig stulpje doorbrengen met weersvoorspellingen van boven de 25 graden.
En dan dus proberen die uitslag even te parkeren door (in willekeurige volgorde) te eten, drinken, zwemmen, lezen en wat zoal meer bij vakantievieren om de hoek komt kijken.
Het zwembad is voor mij, naast gewoon lekker decadent dobberen, een aanleiding om weer wat meer te gaan bewegen/revalideren. Baantjes trekken en onder begeleiding van zwagert, die schijnt te weten wat ‘aqua-joggen’ inhoudt… raar doen, zo stel ik mij voor.

Tot de uitslag probeer ik niet te ver vooruit te kijken/te denken, en houd mij dan ook regelmatig bezig met zaken als: waarom verkoopt Albert Heijn 2 verschillende soorten huismerk pistache nootjes?
En de hamvraag: waarom de ene soort in een doorzichtig bakje en de andere in een ondoorzichtig zakje. Hoewel die uit het bakje (de duurdere van de twee) er droog en bleekscheterig uitzien, smaken  ze toch echt stukken beter dan die, op het oog kleinere, maar ‘meer pistacherig’ uitziende uit het zakje. Schaamt AH zich voor de kleinere nootjes? Maar waarom uberhaupt 2 keer huismerk pistache nootjes? Of zit er in een duistere kelder ergens iemand nootjes te sorteren die per schiplading uit het verre zijn binnen gevaren en moeten de restjes ook verkocht? Ik vraag mij dit soort dingen af, net zoals ik bij Mona denk: Why?

Goed, dit is heus niet het enige waar ik mij mee bezighoud, maar het komt voor.
Dan hier het filmpje waarover ik het had: hamburgers (klik op de link). Ik besef mij opeens dat dit toch ook weer een beetje in dezelfde categorie valt, van dat mensen hele, hele rare dingen verzinnen.

En dan nu weer een ouderwetse posting. Tenminste, ouderwets wordt het niet meer, maar wel een posting met foto’s en wat dies meer zij. Ik had even wat minder te melden, was bezig met herstel van de chemo en wilde weer wat dingen doen.

Ben ik hersteld: nee, nog niet. Met name de benen werken niet mee. Maar overall gaat het een stuk beter. Wat de kanker betreft: afgelopen vrijdag heb ik te horen gekregen dat ik een erfelijke variant van eierstokkanker heb; een gen-mutatie. Kort samengevat: in mijn persoonlijke DNA-boek zit een soort html-fout, er staan verkeerde tekens op de pagina ‘herstel verkeerde celdeling’ waardoor mijn reparatie-genen niet wisten/weten wat te doen. Normaal timmeren deze reparatie-genen erop los maar die van mij zijn dus het spoor een beetje bijster.
En ik maar denken dat het door het roken kwam (ja… tóch denk je dat)

Bijkomende consequentie van deze diagnose is dat ik een erg verhoogde kans heb op borstkanker. En natuurlijk heeft het gevolgen voor mijn familie waar ik hier niet verder over zal uitweiden.
Goed. Volgens mij heb ik alle slecht-nieuws gesprekken -voor nu- wel zo’n beetje gehad.

Vooruitkijkend: 4 juli heb ik ‘s middags een CT-scan bij het AvL, waarna Rolf en ik meteen doorrijden naar het zuiden, om ons een dag later te voegen bij zus en zwager voor een weekje weg. Frankrijk, huis, zwembad(!) BBQ, the works.
Daarna hoor ik het wel weer.

Wat je zoal doet met deze informatie in het achterhoofd?
Ik probeer de gave van het ‘leven met de dag’ onder de knie te krijgen.
Om te beginnen is daar: de loggia zo groen mogelijk krijgen (stekjes zijn welkom, kast moet vol) en kijken hoe pepertjes volwassen worden:
(klik op de foto’s voor groter exemplaar… werkt alleen bij pepertjes foto jammerlijk niet, de rest wel)

Naar lieve vrienden in Limburg rijden en daar de meest verse asperges eten:
Artis bezoeken; op daluren een oase van rust… letterlijk.
Een gloednieuwe scooter kopen, gewoon omdat het kan:
Zelf koken:
Naar poes Tos kijken, terwijl ze in al haar genieten de UPC decoder om zeep helpt:
En dan, tot slot, toch nog serieus (en ook wel weer komisch): we waren met mijn halfzusje in Berlijn (tijdens pasen, was steenkoud). Bij het uitlopen van een lunchroom trof ik dit plakkaat van Bazon Brock op een muur op een binnenplaats:… Tja

Voor degenen die denken dat dit blog alle prive berichten vervangt: Nee, het bestaat juist naast elkaar

 

(sommigen van jullie kennen hem al, maar voor diegenen van niet:)

Ik breng de mensen heen, ik breng weer anderen terug
Mijn pont is als het ware ongeveer een soort van brug
En als de pont zo lang was als de breedte van de stroom
Dan kon hij blijven liggen, zei me laatst een econoom
Maar dat zou dan weer lastig zijn voor het rivierverkeer
Zodoende is de pont dus kort en gaat hij heen en weer.