Categoriearchief: Algemeen

Terug

U heeft er even op moeten wachten de afgelopen 10 maanden, maar ik heb dan toch eindelijk wat positiefs te melden inzake mijn toestand.
Vandaag voor de uitslag naar het AvL alwaar een vrij vrolijke dokter ons uit de wachtkamer kwam halen (‘nee, niet meteen interpreteren die vrolijkheid!’).
Ze viel met de deur in huis: goed nieuws, niets afwijkends te zien op de ct-scan in de buikholte en de resttumor is kleiner geworden. Dat laatste is opmerkelijk want de chemo is al een tijdje geleden… het zoú iets positiefs kunnen betekenen. (Niet kwaadaardig?) Ook bij het gynaecologisch onderzoek wat volgde vond de arts niets opmerkelijks.

Pfffffttttt… ik kan de aankomende maanden éven op adem komen dus.
De volgende ct-scan is over 3 maanden, waarbij ik dan ook een mri-scan zal krijgen ivm de verhoogde kans op borstkanker (zie 2 postings terug), maar toch… Nu Even Niks!

Lukte het op vakantie een beetje de boel te parkeren? Wonderwel eigenlijk.
De beslissing meteen door te rijden na de ct-scan bleek een goeie te zijn (een waar de verpleegkundigen van het AvL om moesten grinniken, die kenden ze nog niet).
In het begin van de avond arriveerden we bij onze chambre d’hôte; een prima piep huisje op een soort landgoed, waar we meteen konden aanschuiven voor het avondmaal.

Waar we werden voorgesteld aan het liefdeskoppel eend-en-ezel (eend slaapt normaliter op de rug van de ezel) en een college kregen over hoe witlof gekweekt wordt, het vak wat de eigenaar voor het verhuren van chambres uitoefende.
Witlof zal voor mij nooit meer hetzelfde zijn…


En toen de aankomst bij ons vakantiehuis: het blijft altijd spannend of je aantreft wat je hoopt aan te treffen en niet een oude vervallen schuur waarachter net een nieuwbouwwijk uit de grond geheid wordt. Niets daarvan, het was perfect! Nou ja, Rolf heeft z’n kop wel 4 keer gestoten aan de lage balk in de keuken, maar de bedden en badkamers waren goed, het zwembad lag er, de buitenhaard en de vuurpot waren aanwezig en de zon scheen!
En dan ziet het leven er opeens zo uit:


Hoewel deze foto’s de kern van onze vakantie best goed samenvatten hebben we natuurlijk nog wel íets meer gedaan dan alleen maar dobberen, eten en drinken, een boekje lezen, een spelletje spelen en fikkie stoken.

Zoals daar is (dit soort dingen gebeuren om een of andere manier juist als je op vakantie bent): het weg laten slepen van het busje van zus en zwagert; ‘slik’ (de volgende dag hadden we het busje alweer terug; een kapotte aandrijfriem bleek het euvel)…

IMG-20130708-WA0003

Naar een gigantische openlucht ‘brocante’ alwaar de dame achter de tap overduidelijk zelf wat teveel biertjes had gedronken. Dit in combinatie met de hitte maakte dat zij toch al snel zo’n 10 minuten deed over het tappen van een biertje.(en maar ronddraaien die beker, en maar ronddraaien, biertje dood? oh dan nog maar eentje tappen… ook dood? dan giet ik ze toch bij elkaar!)

11111_22222

Iedere dag de stand der groeiende bijenkorf in het raamkozijn van aangrenzend schuurtje nauwlettend in de gaten houden.

IMG_4089

En last but not least (tja, als ze dan toch door je achtertuin blijken langs te komen): de tour de France! Ik ben matig liefhebber, zwagert wel, zus en Rolf niet, maar er gaat een rush door je heen als het circus eraan komt; de vaart waarmee de renners op aanraakafstand langs denderen is ronduit indrukwekkend!

De zon schijnt, ik ga naar buiten 😉

nog 2 dagen

Eigenlijk wilde ik jullie alleen maar tussendoor op een filmpje wijzen, maar ik bedacht mij dat ik dan ook best kan vermelden hoe het er nu voor staat.
Het wordt weer behoorlijk spannend aankomende anderhalve week, maar tegelijkertijd leuk.
Dit kan door op een en dezelfde dag (overmorgen) aan het begin van de middag door een CT-masjien te worden gehaald om vervolgens direct door te rijden richting Frankrijk.
Spannend: maandag de 15 de uitslag van de scan, leuk: een dikke week in een niet onaardig stulpje doorbrengen met weersvoorspellingen van boven de 25 graden.
huisEn dan dus proberen die uitslag even te parkeren door (in willekeurige volgorde) te eten, drinken, zwemmen, lezen en wat zoal meer bij vakantievieren om de hoek komt kijken.
Het zwembad is voor mij, naast gewoon lekker decadent dobberen, een aanleiding om weer wat meer te gaan bewegen/revalideren. Baantjes trekken en onder begeleiding van zwagert, die schijnt te weten wat ‘aqua-joggen’ inhoudt… raar doen, zo stel ik mij voor.

Tot de uitslag probeer ik niet te ver vooruit te kijken/te denken, en houd mij dan ook regelmatig bezig met zaken als: waarom verkoopt Albert Heijn 2 verschillende soorten huismerk pistache nootjes?
nootjesEn de hamvraag: waarom de ene soort in een doorzichtig bakje en de andere in een ondoorzichtig zakje. Hoewel die uit het bakje (de duurdere van de twee) er droog en bleekscheterig uitzien, smaken  ze toch echt stukken beter dan die, op het oog kleinere, maar ‘meer pistacherig’ uitziende uit het zakje. Schaamt AH zich voor de kleinere nootjes? Maar waarom uberhaupt 2 keer huismerk pistache nootjes? Of zit er in een duistere kelder ergens iemand nootjes te sorteren die per schiplading uit het verre zijn binnen gevaren en moeten de restjes ook verkocht? Ik vraag mij dit soort dingen af, net zoals ik bij Mona denk: Why?
SAMSUNG
Goed, dit is heus niet het enige waar ik mij mee bezighoud, maar het komt voor.
Dan hier het filmpje waarover ik het had: hamburgers (klik op de link). Ik besef mij opeens dat dit toch ook weer een beetje in dezelfde categorie valt, van dat mensen hele, hele rare dingen verzinnen.

Nu

En dan nu weer een ouderwetse posting. Tenminste, ouderwets wordt het niet meer, maar wel een posting met foto’s en wat dies meer zij. Ik had even wat minder te melden, was bezig met herstel van de chemo en wilde weer wat dingen doen.

Ben ik hersteld: nee, nog niet. Met name de benen werken niet mee. Maar overall gaat het een stuk beter. Wat de kanker betreft: afgelopen vrijdag heb ik te horen gekregen dat ik een erfelijke variant van eierstokkanker heb; een gen-mutatie. Kort samengevat: in mijn persoonlijke DNA-boek zit een soort html-fout, er staan verkeerde tekens op de pagina ‘herstel verkeerde celdeling’ waardoor mijn reparatie-genen niet wisten/weten wat te doen. Normaal timmeren deze reparatie-genen erop los maar die van mij zijn dus het spoor een beetje bijster.
En ik maar denken dat het door het roken kwam (ja… tóch denk je dat)

Bijkomende consequentie van deze diagnose is dat ik een erg verhoogde kans heb op borstkanker. En natuurlijk heeft het gevolgen voor mijn familie waar ik hier niet verder over zal uitweiden.
Goed. Volgens mij heb ik alle slecht-nieuws gesprekken -voor nu- wel zo’n beetje gehad.

Vooruitkijkend: 4 juli heb ik ‘s middags een CT-scan bij het AvL, waarna Rolf en ik meteen doorrijden naar het zuiden, om ons een dag later te voegen bij zus en zwager voor een weekje weg. Frankrijk, huis, zwembad(!) BBQ, the works.
Daarna hoor ik het wel weer.

Wat je zoal doet met deze informatie in het achterhoofd?
Ik probeer de gave van het ‘leven met de dag’ onder de knie te krijgen.
Om te beginnen is daar: de loggia zo groen mogelijk krijgen (stekjes zijn welkom, kast moet vol) en kijken hoe pepertjes volwassen worden:
(klik op de foto’s voor groter exemplaar… werkt alleen bij pepertjes foto jammerlijk niet, de rest wel)

Naar lieve vrienden in Limburg rijden en daar de meest verse asperges eten:
Artis bezoeken; op daluren een oase van rust… letterlijk.
Een gloednieuwe scooter kopen, gewoon omdat het kan:
Zelf koken:
Naar poes Tos kijken, terwijl ze in al haar genieten de UPC decoder om zeep helpt:
En dan, tot slot, toch nog serieus (en ook wel weer komisch): we waren met mijn halfzusje in Berlijn (tijdens pasen, was steenkoud). Bij het uitlopen van een lunchroom trof ik dit plakkaat van Bazon Brock op een muur op een binnenplaats:… Tja

Voor degenen die denken dat dit blog alle prive berichten vervangt: Nee, het bestaat juist naast elkaar

 

Drs P, omdat ‘ie mooi is

(sommigen van jullie kennen hem al, maar voor diegenen van niet:)

Ik breng de mensen heen, ik breng weer anderen terug
Mijn pont is als het ware ongeveer een soort van brug
En als de pont zo lang was als de breedte van de stroom
Dan kon hij blijven liggen, zei me laatst een econoom
Maar dat zou dan weer lastig zijn voor het rivierverkeer
Zodoende is de pont dus kort en gaat hij heen en weer.

5 februari

Twee existentialistische vragen vandaag.
1 – ga ik wel of niet de deur uit?
2 – post ik op Facebook of op mijn blog?

1 werd ‘ja’, 2 dus ‘blog’.

De twijfel over 1 werd gevoed door hardnekkig hoesten, snotteren en wat al niet meer bij zwaar verkouden zijn hoort. De twijfel over 2 door hinken op twee gedachten… Facebook is lekker snel en makkelijk, maar toch ook oppervlakkiger. Leuk, maar niet altijd. Een blogposting vergt meer aandacht, maar is daarom wellicht wat completer/vollediger.

Op het program stond met de auto naar Waterland rijden (en misschien zelfs een stukje schaatsen). Specifieker naar de Aandammerbrug alwaar mijn zus met zwager uit hun camper busje erwtensoep, chocolademelk en knakworsten zouden verkopen.
Een ander twijfel aspect (naast de verkoudheid) was de begaanbaarheid van de lokale wegen. Ik heb mijn rijbewijs nu al een tijdje, maar heb nog erg weinig ervaring met rijden bij gladheid (behalve dan de ervaring van vorig jaar toen een busje langzaam in de achterkant van onze auto gleed).
Maar het weer was te mooi, de nostalgische kriebel te groot, dus ik ben toch in de auto gestapt.
Het werd een prachtig ritje. Zodra ik de stadsgrens van Amsterdam was gepasseerd kwam ik op allerlei onverwachte plekken drommen auto’s tegen. Was er ijs dan werd er geparkeerd. Ik sukkelde tussen de 30 en 50 kilometer per uur en dat was prima te doen. Tegenliggers waren ook geen probleem; of ik stopte als het kon, of zij, met een opgestoken hand als dank en verder maar weer.

En toen was ik waar ik wilde zijn (op de achtergrond ouderlijk huis)
Afbeelding

Zwager zorgde tussendoor ook nog even voor makkelijke doorgang voor de schaatsers
Afbeelding

Na nog een klein stukje geschaatst te hebben en een hapje erwtensoep en een slokje chocolademelk was het weer tijd huiswaarts te gaan. Waar andere belangrijke en vooral tijdrovende zaken aan de orde waren, namelijk riblappen! Moeten toch al snel zo’n 3 a 4 uur badderen.
Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Terwijl ik Ajax wederom dramatisch zie verliezen ga ik maar eens aardappels schillen.
Dan maar een goeie hutspot eten…

(in the) Meantime

In the Meantime life goes on,
ticking like a Meantime bomb,
and stories all start Once Upon a Meantime.
(Meantime – Peter Blegvad)

Ondertussen is het alweer augustus en herfst.

Heb ik weer flink wat rondjes gekookt, waaronder
– een filodeegtaart
  

– een vijgentoetje van vijgen uit een Amsterdamse tuin!
Ingekerft, takje rozemarijn ingestoken, lepeltje honing en drupje olie, in de oven ‘ge-whackt’ (J.O.), schepje ijs erbij.

En, in het kader van the sequel (hierna zal ik hier nooit meer over posten): mijn beste soufflés tot nu toe. Of het buiktechnisch gesproken ook slim was deze vier soufflés allemaal op te eten (2 pp) weet ik nog niet. Het is nu 13.00 the day after en ik heb in ieder geval nog geen honger (mijn partner daarentegen zit gewoon een broodje naar binnen te werken).

Het moge duidelijk zijn: van alle minder fraai geslaagde creaties alsook Indiaas-, Thais-, Chinees- afhaaleten of nog lager patat en toebehoren (bruin fruit) worden hier geen postings gedaan.

Wat er verder nog is voorgevallen…
We hebben een weekje vakantie gehouden in een ‘verkeerd huis’. Aangekomen bij ons huurhuis dachten we: de vakantie kan beginnen. Prettig om een huis al te  kennen, zeker als je maar een weekje weggaat; we waren er vorig jaar ook. Na aanbellen deed echter niet de verhuurster open, maar een Nederlandse dame die vertelde dat zij net diezelfde dag waren aangekomen. Huh? Paniek! Dubbele boeking? Moesten we nu een hotel gaan zoeken? Na gehannes met formulieren bleek dat wij last minute toch echt iets te haastig ons vakantiehuis gekozen hadden: zelfde dorpje, zelfde blauw-paarse luiken, iets met een stenen trap: boeken! ‘FNO 44’ hadden we moeten hebben, wij hadden ‘FNO49’ geboekt. Enigszins gespannen op zoek naar FNO49, bleek het een prima, veel groter huis te zijn. Oke, een kleinere tuin (‘klein’ blijft hier relatief), maar wel met een klaterend beekje naast de deur.

Ik heb Artis platgelopen. Een fijne plek ter ontspanning. En rare Lemuren.
  

Tot slot ook nog wat hometown cultuur gesnoven: ArtZuid.
Gaat dat zien! Hoogtepunt is toch wel deze installatie (op elk heel uur gaat ‘ie ‘aan’):
Jean Tinguely Heureka

Boomstammen

Het is tweede kerstdag en er moest weer wat gekokkereld worden. Ik ben vandaag kapitein toetje. Officieel heet wat ik gemaakt heb ‘Chocolate Hazelnut Meringue Roulade’, maar ik vind ‘Zware boomstammen’ toepasselijker. ‘T was weer geen sinecure. Was vergeten dat het oprollen van een lap merengue bedekt met chocoladeslagroom en pure slagroom de nodige voeten in de aarde heeft. Het recept stelt dan wel: ‘don’t worry about the roulade cracking as it’s quite normal’, je wilt toch dat dit ‘cracking’ een beetje binnen de perken blijft. Bovendien slipt de boel door de slagroom. Het resultaat is… Enorm, en niks meer aan te doen eigenlijk.

Over slippen gesproken: ik ben een ervaring rijker op dit gebied. Of meerdere eigenlijk. Begin van de week vertrokken wij om naar een vakantiehuisje in Drenthe te gaan. 500 meter van ons huis, na gestopt te zijn voor het stoplicht, gleed er als het ware een invalide busje van achteren bij ons naar binnen. Dit was de niet zo fijne slip-ervaring. Beter was het in Drenthe, waar wij zonder sneeuwbanden of -kettingen ‘s avonds naar de locale supermarkt zo’n 10 km verderop reden en gleden. Mooi, mooi en nog eens leuk.
Poes had bij thuiskomst niet zozeer ons gemist als wel een hoogstaande radiator.

Hierna: een bliksembezoek van een Italiaanse vriendin die altijd precies op het juiste moment mijn kruiden en specerijen voorraad weet aan te vullen.

Tot slot wil ik u mijn klopper-test niet onthouden. De strijd ging tussen de  merkklopper ‘Tefal’ waar ik mij al geruime tijd aan irriteerde versus de merkloze plastic klopper van de markt. De klopper van de markt mag blijven, die van Tefal is exit. Zo. Dan weet u dit ook weer.

Diepvries eend

Vandaag een wandelingetje gemaakt  in Waterland wegens het mooie winterweer.
2 zaken vielen hierbij op (naast pittoreske vergezichten, bevroren kroos, de vele ganzen en koude oren).
Het eerste was een diepgevroren eend. Ik kom uit Waterland, maar zulks ben ik nog niet eerder tegengekomen zomaar in een slootje naast de weg.
De eend had iets treurigs, melancholieks, maar straalde ook complete rust uit. Het leek er een beetje op alsof hij (/zij) uitgeput was, z’n kopje in het kroos had neergelegd, en dat meteen de hierop volgende nacht de vorst er overheen was gegaan. Perfect geconserveerd en gelijk boerenkool, misschien zelfs lekkerder, maar dan zou ik toch eerst willen weten waaraan hij is overleden. 

Het tweede was vandalisme, maar dan van het constructieve soort.
Een paar weken geleden las ik in het Parool dat er aan de Poppendammergouw bij een ophaalbruggetje mans hoge ‘stadsgrens-borden’ waren geplaatst. We kwamen er vandaag langs, en om een lang verhaal kort te maken: ze staan er niet meer.

Tot slot de maaltijd van gisteren, een linzen-experiment.
‘Puy’ linzen, gekookt, met in de oven gebakken puntpaprika en rode ui, geroosterde knoflook, pancetta en saucijzen, balsamico en olie, peper en zout en wat tijm.
Stoere kost!

Spinazie salade en Banksy

Zou er een apparaat bestaan waarmee je tijmblaadjes van de takjes kunt halen? Kan iemand dit uitvinden?
Elk recept waar tijm in gaat bezorgt mij naast enthousiame (lekker!) ook de nodige kopzorgen. Wat tijd betreft.
Het ‘ritsen’ van de takjes heb ik aardig onder de knie, ware het niet dat te vaak de takjes breken, waardoor ik alsnog bijna blaadje voor blaadje bezig ben aan mijn ‘2 eetlepels’ of ‘kopje’ tijm te komen.
Ik neig naar gewoon hakken die takjes (ik verdenk koks ervan deze methode te hanteren), maar dit stuit mij toch tegen de borst.

Afijn, dit heeft niets te maken met de foto’s hieronder.
Een beeldverslagje van de maaltijd van gisteren: spinazie salade met basilicum (en pijnboompitjes en pancetta en parmezaan en knoflook met een lichte, zoet/zure dressing) met een -daar is ie weer!- platbrood ingesmeerd met een mierikswortelmengsel waarop gerookte zalm (crumble toe: het kon niet op)

Eergisteren trouwens met vriend L naar Exit Through the Gift Shop geweest in Kriterion. De vraag: heeft Banksy het gedaan of niet?
Wat hij al dan niet gedaan heeft? Ga kijken, de film is de moeite waard.

Nu weer verder tijm plukken…